Oświetlenie LED z każdym rokiem zyskuje na popularności. Coraz wydajniejsze diody pozwalają na uzyskanie silnego strumienia świetlnego przy znacznie mniejszym, niż w przypadku żarówek, poborze prądu. W nowych modelach motocykli i samochodów reflektory ze źródłem światła LED stają się, w zasadzie już są, standardem. Co jednak mają począć użytkownicy pojazdów wyposażonych w konwencjonalne oświetlenie?
Już jakiś czas temu na rynku pojawiały się zamienniki standardowych źródeł światła, wykorzystujące zamiast tradycyjnych żarników diody LED. Jednak ich jakość pozostawiała wiele do życzenia. Główne mankamenty to niechlujne wykonanie, niska trwałość, a przede wszystkim zupełnie nie dostosowany do standardowego reflektora strumień świetlny. W rezultacie lampy z takimi źródłami światła zamiast lepiej oświetlać drogę, oślepiały kierowców nadjeżdżających z przeciwka.
Tak długo jak tylko mogłem, odkładałem moment rozebrania przedniego zawieszenia. Po pierwsze wychodzę z założenia, że jak coś działa, to nie ma sensu tego ruszać, bo mój czas jest zbyt cenny, żeby szukać “dziury w całym”. Po drugie, gdy przy przebiegu około 63 tys. km uszczelniacze zaczęły już nieco puszczać, zastosowałem genialny przyrząd → Seal Mate. Rozwiązanie doskonale się sprawdziło i zanim ostatecznie zdecydowałem się zająć przednim zawieszeniem, jeszcze ze dwa, a może i trzy razy powtarzałem ten prosty zabieg z pełnym powodzeniem. 🙂
Moc alternatora podana w książce serwisowej (SUZUKI DL650 SM, Suzuki Motor Corporation, s. 9-51) jest szacowana na około 375 W przy 5000 obr./min. Tym samym układ ładowania w DL’u wydaje się być dość wydajny, żeby zasilić dodatkowe odbiorniki, nawet jeśli mają dość duży pobór prądu. Dlatego, mimo na stałe włączonych dwóch reflektorów z żarówkami H4 (wersja L1 przed MR) nie obawiałem się jednocześnie używać dodatkowych świateł LED (2 x 3 A) oraz grzanych manetek (pobór prądu do 4 A).
Wszystko było w porządku i w ciągu ostatniego roku nie zauważyłem, żeby akumulator rozładowywał się. Jednak do czasu! Jakoś we wrześniu zwróciłem uwagę na to, że akcesoryjny woltomierz, gdy włączam dodatkowe oświetlenie i grzane manetki, zbyt często sygnalizuje spadek napięcia w instalacji elektrycznej motocykla. Podczas wolnych obrotów silnika bywało ono niższe nawet niż 12 V. Wcześniej nic takiego nie miało miejsca! Zacząłem zadawać sobie pytanie: “Co jest grane?!”.
Jeżeli silnik nerwowo reaguje na odkręcenie manetki i wykazuje sprzeciw, żeby płynnie wyjść z wolnych obrotów to pierwsze czemu warto się przyjrzeć to ustawienie TPS. Throttle Position Sensor, bo o ten czujnik chodzi, informuje ECU (Electronic Computer Unit) o położeniu przepustnic głównych, czyli tych, którymi steruje manetka gazu.
Wszystko w miarę eksploatacji ulega zużyciu, a więc również i zespół przepustnic. Właśnie dlatego ustawienie fabryczne TPS po iluś tam przejechanych dziesiątkach tysięcy kilometrów może już nie być prawidłowe.
Utrapienie, z którym niekiedy borykają się właściciele motocykli, to nieprawidłowo działające zawory jednokierunkowe systemu PAIR. Najczęstszą przyczyną problemów jest nagar, którego znaczne nagromadzenie uniemożliwia całkowite domknięcie zaworu.
Niedomknięty zawór umożliwia spalinom przedostanie się do układu dolotowego motocykla. Rezultatem jest nieprawidłowa praca silnika, a niekiedy powstawanie niebezpiecznego zjawiska polegającego na niekontrolowanym zapłonie wtryskiwanego paliwa.
Poniżej podaję garść informacji i przepis pozwalający w miarę sprawnie uporać się z demontażem i montażem airbox’u w DL 650 bez zbędnego ryzyka uszkodzenia jego przyłączy.
Plastikowe pudło w którym znajduje się filtr powietrza składa się z dwóch skręconych śrubami części. Góra to pokrywa posiadająca z przodu wlot. Dolna część, dużo głębsza, ma dwa wyprowadzenia, którymi oczyszczone powietrze trafia do zespołu przepustnic i dalej do cylindrów silnika.
Minęło już trochę czasu, kiedy opisywałem w jaki sposób wykonać kontrolę luzów zaworowych w silniku DL’a. W 2016 roku, gdy drogomierz mojego motocykla pokazywał niespełna 30 tys. km, luzy na zaworach były prawidłowe. Podobnie było podczas kolejnego przeglądu, który wykonałem w ubiegłym sezonie przy około 56 tys. km. Dopiero teraz, przy przebiegu nieco ponad 78 tys. km, okazało się, że luz na jednym z zaworów wydechowych tylnego cylindra jest już nieco za mały i wymaga korekty.
Powody dla których należy przeprowadzać kontrolę, a w razie potrzeby wykonać synchronizację przepustnic gaźników opisywałem już w przypadku czynności serwisowych przeprowadzanych przy VX 800 → Synchronizacja przepustnic gaźników.
V-Strom nie ma co prawda gaźników, ale mechanizm zasilania silnika powietrzem to nic innego jak układ połączonych ze sobą przepustnic. Każdy cylinder ma własne przepustnice, które powinny zapewniać jednakowe podciśnienia w kanałach dolotowych obu “garów”, ponieważ jest to jeden z głównych czynników, który determinuje parametry trafiającej do nich mieszanki.
Sobota, 1 czerwca 2019, dla niektórych Dzień Dziecka, a dla nas początek kolejnego, motoSTFORKOWEGOtripu. 😉 Kierunek Rumunia i jej okolice, planowany przebieg trasy nie do końca znany, choć wiadomo, że będą jakieś szutry, dystans do pokonania około 5 tys. km. Kroi się zatem niezła akcja! 😀
Pierwszy dzień zapowiadał się lajtowo. Mieliśmy zamiar dotrzeć “zaledwie” do Kielc. Wszystko szło zajebiście tylko, że na miejscu okazało się, że coś mi się zesrało w DL’u! W przenośni i dosłownie, bo centralka, boczna stopka oraz kawał wahacza – wszystko było ubabrane w oleju!
Kilkanaście dni temu zauważyłem, że na jednym z teleskopów zostają smugi oleju. Niedobrze! Przebieg robi swoje, a dodatkowo spora ilość kilometrów po drogach gruntowych przyspiesza zużycie, bo zanieczyszczenia, które przylepiają się do lag, uszkadzają gumowe wargi uszczelniaczy. Nie na darmo motocykle enduro wyposażone są w osłony!
