VX’em na południe – Lazurowe Wybrzeże i wyspa Krk – 2012

Wróciliśmy z SuMo szczęśliwie do Polski po dwóch tygodniach i prawie 5,5 tys. km nawiniętych głównie po drogach południowej Europy.

W tym roku nasza trasa obejmowała przejazd przez Niemcy w kierunku Francji. Droga w dużej części prowadziła przez Alpy francuskie. Pierwszym celem podróży było Lazurowe Wybrzeże, natomiast drugim wyspa Krk w Chorwacji.

Poniżej krótki opis naszej podróży.

Stan licznika: 33 983,2 km.

Wyruszam w sobotę 23 czerwca z Gdyni w kierunku Bełchatowa, gdzie SuMo oczekiwał na mnie w domu rodzinnym.

Po drodze źle zamocowany bagaż zdążył docisnąć mi namiot do koła, co nieco go uszkodziło, ale taśma naprawcza przywróciła mu świetność sprzed przytarcia.

Niestety poprawiając bagaż zjarałem sobie o wydech dość poważnie lewą łapę.

SuMo jak poprzednio wita mnie bardzo, bardzo gościnnie (pyszne kartofelki). 😛

Z Bełchatowa już razem rozpoczęliśmy naszą podróż na południe Europy około 10 rano w niedzielę. Po drodze do granicy zrobiliśmy postój na kawę we Wrocławiu, gdzie SuMo mieszka i pracuje.

Zauważamy w naszych maszynach pierwsze niepokojące sygnały – lekki wyciek oleju z okolicy prawej strony przedniego cylindra u SuMo oraz wyciek oleju z kardana u mnie z okolicy mocowania amortyzatora.

Jak się później okazało u SuMo wyciek samoistnie ustępuje a u mnie pocenie się było na tyle małe (tak naprawdę narastało znacząco przy prędkościach autostradowych), że oleju praktycznie nie ubywało.

Ruszamy dalej. Wbijamy się w Niemcy kierując się na Norymbergę. Postoje robimy co około 200 km jednocześnie tankując.

Pogoda początkowo bardzo ładna i słoneczna zmienia się w pochmurną i deszczową.

Zaczyna padać. Robimy przystanek w McDonaldzie przy autostradzie. Deszcz się nasila. Po spożyciu kawy tankujemy na pobliskiej stacji i przebieramy w nieprzemakalne ciuchy. W moim wypadku oznacza to pierwszy test kombinezonu przeciwdeszczowego.

Wbijamy się na autostradę i lecimy dalej w strugach deszczu. Kombinezon sprawdza się doskonale – jestem suchy. Kufer okazał się szczelny a wszystkie rzeczy w torbach i tak miałem popakowane w worki, więc nie przejmuję się opadami.

Robi się ciemno. Na kolejnej stacji czy parkingu dolewamy oleju. Na autostradzie przy prędkościach 140-150 schodzi go około 0,2l na 1000km i trzeba pamiętać, żeby nie zapomnieć go w odpowiednim momencie uzupełnić.

Ruszamy dalej. Jest już ciemno i nadal pada. Po chwili SuMo zjeżdża z autostrady myląc drogę. Zawracamy, a ja w świetle reflektora dostrzegam kłęby niebieskiego dymu walące z jego silnika. Zatrzymujemy się na poboczu. Sprawdzamy co się stało. Gdzieś zaginął korek od oleju! Na szczęście nie cały olej wywaliło przez otwór wlewowy. Dolewamy oleju i robimy prowizoryczny korek z nasadki do kluczy, silikonu i taśmy naprawczej. U mnie zauważamy spalenie się tylnej żarówki – nie mam pozycyjnych. To jednak przecież pryszcz.

Ruszamy dalej i dojeżdżamy do najbliższego parkingu na autostradzie. Deszcz trochę zelżał. Jesteśmy przed Norymbergą. SuMo dzwoni po pomoc (ubezpieczenie assistance). Ustala, że jutro podjedzie laweta i zabierze jego motocykl do pobliskiego serwisu w Ansbach. Jest to na naszej trasie, paręnaście kilometrów od naszego parkingu. O dowiezieniu samego korka nie ma mowy – takie zasady. Noclegu nie bierzemy, gdyż prawdopodobnie motocykle musiałyby zostać same na parkingu, a to przecież niedopuszczalne. 🙂

Jest godzina 23, nadal pada. SuMo rozstawia namiot w którym kisimy się do mniej więcej 5-6 rano.

To już poniedziałek. Wstaję pierwszy. Wreszcie przestało padać. Jest jednak dość chłodno. Wymieniam żarówkę. Robię herbatę. Posilamy się. Potem pakujemy namiot i czekamy na lawetę. Miała być o 8h. Spóźnia się (potem okazało się, że miał jakiegoś trudnego klienta przed nami). Kolejny telefon i w końcu przyjeżdża. Ruszam za lawetą. Sumo jedzie z kierowcą w ciężarówce. Do Ansbach jest kawałeczek.

Jest tu mały serwis Suzuki. Sympatyczny gość z obsługi znajduje bez problemu nowy korek. Cena jak w PL – 10 EUR. Kupujemy też bańkę oleju (nie jest źle – 35 EUR), bo to co było na podróż zostało już mocno nadszarpnięte przez przygodę z korkiem.

Ruszamy dalej chyba koło 11h. Pogoda coraz lepsza. Robi się ciepło. Postój na właściwe śniadanie i w końcu chowam ciuchy przeciwdeszczowe.

Lecimy cały czas 140 – 150, czasem przy wyprzedzaniu 160 – 170 (też z nudów). W końcu opuszczamy Niemcy i wjeżdżamy do Francji. Mijamy Mulhouse i wkrótce zjeżdżamy na zwykłą drogę krajową. Wreszcie ciekawa jazda. Kończy się nuda autostrady i zaczynają się ładne widoczki.

Droga doskonała, często szeroka na cztery pasy lub trzy (często na trasie są porobione mijanki).

Nasz kierunek to Grenoble. Postoje robimy tylko na tankowania połączone z rozprostowaniem nóg i jeden dłuższy na żarcie. Robi się coraz cieplej.

Drugi dzień podróży kończymy około 23h mniej więcej 60km przed Grenoble. Przy drodze znajdujemy fajny parking ze stolikami. Ja zasypiam na ławeczce, a SuMo w namiocie. Jest ciepło, dopiero nad ranem sięgam po śpiwór.

Mamy już wtorek. Miejsce okazało się tak spokojne, że budzimy się dopiero około 9h. Śniadanie i ruszamy koło 10h. Wkrótce mijamy Grenoble i zaczyna się prawdziwa górska trasa. Strome podjazdy i zjazdy, winkle, niesamowite kaniony.

Niestety nie zawsze można się zatrzymać, żeby zrobić zdjęcie, które i tak nie oddaje prawdziwego uroku mijanych miejsc.

Od pewnego momentu jest już bardzo gorąco. Rozbieramy się jak możemy. Na Lazurowe dojeżdżamy około 18h. Na początek lądujemy we Frejus. Szukamy kempingu. Wizyta w Office du Tourisme. Chwila rozmowy z miłą Panią z obsługi i mamy mapkę okolicy. Dojeżdżamy do rekomendowanego miejsca i znajdujemy kilka cztero-gwiazdkowych kempingów za minimum jedyne 30 EUR od głowy. To przecież jeszcze nie jest pełny sezon dlatego tak tanio. 🙂

Dajemy sobie spokój z Frejus. Podjeżdżamy w jeszcze jedno miejsce gdzieś w okolicy Sainte-Maxime – namiar z internetu. Wygląda lipnie.

Cofamy się zatem znów do Frejus i jedziemy dalej w kierunku Cannes. Mam tam miejscówkę w Antheor koło Agay, którą odwiedziłem już kiedyś ze dwa razy. Znajduję kemping na którym już byłem. I jest to strzał w dziesiątkę, gdyż pobyt wynosi nas 22 EUR na dzień za naszą dwójkę (dwa namioty). Jednak sprawdzone rozwiązania zwykle są najlepsze! Tu wybrzeże jest bardziej dzikie (ładne!) niż w okolicy Frejus i Saint-Tropez. Mamy też plażę pod nosem i pełne zaplecze w postaci dwóch barów.

Instalujemy się na kempingu i walimy do morza. Potem żarło i lulu.

W środę wstajemy zregenerowani. Byczymy się dość długo na karimatach przed namiotami w cieniu. Zażywamy też kąpieli w ciepłym morzu. Tłoku na plaży ani na kempingu nie ma. Obok nas sympatyczny straszy gość na customowej Hondzie. Nawiązuje z nim znajomość i na tyle ile mi pozwala moja znajomość francuskiego trochę gawędzimy o motorach i trasie.

Testujemy miejscową kafejkę z hamburgerami. Ponownie plaża i kąpiel. Oszczędzamy się przed palącym Słońcem i nie siedzimy za długo na upale. Na te rejony polecam krem z filtrem minimum 30. 🙂

Wieczorem ruszamy w poszukiwaniu sklepu. Za późno wyruszyliśmy – wszystko zamknięte. Wracamy na kemping trochę źli – znów na kolację pasztet i razowy chleb z paczki. Dla pociechy idziemy do baru i wypijamy dwie kolejki. Zdaje się, że trwa mecz Hiszpania – Portugalia.

W czwartek to samo czyli laba. 🙂

Pod koniec wtorkowej podróży zauważam, że nawaliło mi podświetlenie prędkościomierza. Eh. Naprawiam podświetlenie. Biorę żarówkę od kontrolki oleju (taka sama jak w zegarze tj. W3W), a w jej miejsce wkładam od drogowych (dziwne słabe 1,7W). Potem w PL dokupię już tylko W3W i znów zamienię w kontrolkach. Sprawdzam poziom oleju w kardanie. Mimo wycieku nie ubyło go prawie wcale.

Wieczorem realizujemy zakupy a potem jedziemy dalej na wycieczkę do twierdzy Grimaud i Saint-Tropez. Twierdza całkiem ładna.

Zjeżdżając do Saint-Tropez mieliśmy odwiedzić jeszcze dwa inne miasteczka, jednak jakoś ich nie zauważamy. SuMo zadowolony z tego faktu. 🙂 Ale za to odkrywamy niesamowitą, krętą drogę wśród gór. Powoli domykamy bieżniki naszych opon.

Do Saint-Tropez dojeżdżamy późnym wieczorem. Włóczymy się trochę po centrum, w końcu trafiamy do słynnego portu. Nic szczególnego tam dla nas nie ma. Fajnie, że chodź parking dla motocykl darmowy był.

Wracamy na kemping. Mamy browary i świeże żarło. Imprezka przy namiotach trwa do 3h. 🙂

W piątek laba, plaża itd. Wieczorem ruszam sam na wycieczkę po okolicy. Znajduję drogę na Massif de l’Esterel. Na szczyt masywu prowadzi długa na 10km, kręta droga. Co za widoki!

Na owym szczycie niefortunnie przypalam sobie o wydech prawą łydkę :/. A jeszcze łapa mi się nie zagoiła. No to już poważna lipa. Zjeżdżam do Antheoru na kemping. Kąpiel w ciepłym morzu po powrocie i zapominam o tym.

W sobotę wstajemy koło 7h, pakujemy manele i ruszamy w kierunku Cannes. Widoki piękne. Dojeżdżamy do Cannes i wpadamy w straszne korki. Trochę robimy roboty środkiem czy bokiem, wszak jedziemy jednośladami, ale jest ciężko. Upał nie do zniesienia.

W końcu za Niceą zjeżdżamy na trasę w góry. Tutaj chyba jeszcze piękniej niż za Grenoble. Wdrapujemy się na kolejne szczyty, a obok nas przepaść w dół – kaniony i wąwozy. Droga co chwilę przypomina zygzak z zakrętami o 180 stopni. Można powiedzieć, że jesteśmy już wjeżdżeni w nasze maszyny i opony po tej trasie zostały ostatecznie domknięte (przynajmniej u SuMo). 🙂

Granicę z Włochami przekraczamy przez Tunnel du col de tende i lecimy dalej na Cuneo.

Potem kierunek Milano i Verona. Na noc lądujemy na stacji jakieś 100 km za Veroną. Co ciekawe praktycznie wszystkie stacje w weekend zamknięte. Automaty naszych kart nie akceptują i płaciliśmy gotówką.

Ta stacja na której spaliśmy miała ładny asfaltowy parking na którym się rozłożyliśmy. Było tak ciepło że spaliśmy na samych karimatach bez śpiworów.

To już niedziela. Wstajemy koło 6h. herbata i ruszamy w kierunku Słowenii zanim zacznie się żar. Mijamy resztę Włoch, tankujemy na granicy już w Słowenii za śmieszną cenę około 1,3 EUR i zostawiamy ją szybko za sobą, bo to raptem 30 km. Wjeżdżamy do Chorwacji. Wpadamy na autostradę do Rijeki. Zdaje się, że na tym odcinku nie ma żadnej dobrej drogi alternatywnej. Koszt nie jest duży. Mijamy Rijekę i zjeżdżamy na drogę wzdłuż morza. W końcu zjazd na Krk. Przejeżdżamy długi most i jesteśmy na Krk.

Lecimy na początek do Punatu. Po drodze zakupy w markecie. W Punacie jest w miarę kemping ale ja mam sprawdzoną inną miejscówkę, gdzie byłem parę lat temu, muszę ją tylko odnaleźć. 🙂 Jedziemy do Baśki. To jednak nie tutaj. Wracamy do Punatu i jedziemy do Starej Baśki. Znajdujemy mój sprawdzony kemping – nazywa się on Skrila. Jest tu sporo miejsca w cieniu na namioty, ładna plaża znajduje się na terenie kempingu.

Cena 125 KUN za dobę całkiem przyzwoita. Instalujemy się w cieniu. Upał jeszcze większy niż na Lazurowym. Morze jeszcze piękniejsze, woda niesamowicie przejrzysta i bardzo ciepła. Plaża z małych kamyków. Odpoczywamy w cieniu. Jest tak gorąco, że leżąc pocimy się, a po wyjściu spod zimnego prysznica po kilku krokach w kierunku namiotu człowiek jest już suchy.

W poniedziałek dalsza laba. Przenosimy namioty w bardziej zacienione miejsce. Wieczorem wycieczka do Punatu po zakupy. Potem wracamy do Starej Baśki zrobić parę fotek.

Wieczorem po powrocie na kemping plaża, morze, piwo. Podoba nam się taki rytm dnia. 🙂

We wtorek znów laba. Wieczorem wycieczka do Baśki. Jest tu słynna biała plaża. Tłok, turyści. Odwiedzamy cerkiew św. Iwana. Znajduje się na wzgórzu, jest z niego świetny widok na całą miejscowość i przystań promową. Po powrocie na kemping to co poprzedniego dnia. 🙂

Środa. Trochę kręcimy śrubki. SuMo wymienia świece. Ja robię synchro, bo wyczułem że coś za bardzo drgania mam na niskich i średnich obrotach. Trochę się rozregulował naciąg linek gazu. Po regulacji jest ok.

Idziemy zeżreć pizze w barze na kempingu. Może być ta pizza, chodź na kolana nie powala. Płacimy za kemping.

Potem jedziemy do miejscowości Krk. Po drodze synchro u SuMo. Przy tej okazji urywamy króciec w gumowym kolanku przedniego cylindra. Był już kiedy klejony. Dajemy go na silikon i jest ok.

Trochę łazimy po Krk. Ostatnie zakupy. W końcu spadamy na kemping.  Robię ostatnie fotki w Chorwacji.

Po powrocie ogarniamy się do jutrzejszego powrotu i idziemy ostatni raz na plażę wykąpać się i spić browary.

Czwartek rano wstajemy około 5h i zwijamy namioty. Jest wciąż gorąco i duszno – nawet w nocy temperatura niewiele spada, tyle, że Słońce nie pali. Upał taki, że cykady praktycznie nie przestają cykać całą dobę. Akurat w noc przed wyjazdem jedna zainstalowała się nad naszymi namiotami. Zwijamy się i ostatecznie ruszamy koło 7h30. Jedzie się dobrze, chodź żar lejący się z nieba daje się we znaki przy postojach.

Mieliśmy jechać przez góry, ale omyłkowo wpadamy na autostradę. Tym sposobem nadrabiamy jakieś 4-5h śmiesznym kosztem 48 KUN za motocykl (to tyle co wspomniana pizza). Jesteśmy bardzo szybko na Węgrzech. Tu żar taki, że chyba lepiej jechać w pełnych ciuchach niż się rozbierać. Powietrze po prostu parzy.

Kupujemy winiety i dojeżdżamy autostradą do Budapesztu, który nie ma obwodnicy w kierunku północnym (Słowację chcemy zrobić zwykłą trasą i dlatego jedziemy przez Budapeszt na Vac).

Dość sprawnie przejeżdżamy przez centrum stolicy Węgier i wybijamy się w kierunku Słowacji. Już po przekroczeniu granicy robimy postój w przygranicznej miejscowości Sahy na parkingu przy Lidlu.

Leżymy z godzinkę przy motorach i niestety zaczyna kropić, chodź nadal jest gorąco. Ubieramy się w ciuchy i grzejemy dalej w kierunku Polski.

Coś zaczyna mi pierdzieć przy dodawaniu gazu. Zatrzymujemy się, żeby sprawdzić co się stało. Okazuje się, że poluzowała mi się rura wydechowa przedniego cylindra. Pewnie podczas ostatniego remontu silnika za słabo dociągnąłem. Dokręcam, sprawdzam też drugą rurę i jedziemy dalej.

Burza nas dogania ale w sumie przeczekaliśmy chwilę najgorszą ulewę i porywy wiatru. Ostatecznie o dziwo zawierucha minęła nas bokiem.

Granicę z Polską przekraczamy w Zwardoniu około 21h. Szukamy miejsca na dłuższy postój ale ogólnie tutejsze stacje to syf. Na chwilę robimy dłuższą przerwę na jakimś zadupiu i postanawiamy jechać dalej.

Szybko dojeżdżamy do trasy nr 1 i ciśniemy na Łódź. Po drodze tankowanie. Szczęśliwie dojeżdżamy do Bełchatowa o 1h30. 🙂 Herbatka, kolacja i lulu.

W piątek wstajemy około 10h. Śniadanie i gawędzimy do około 15h. O tej godzinie ruszam do domu. Podróż w piątek o tej porze to nie jest dobry pomysł. Wylot z Łodzi dość mocno zawalony. Również inne większe miasta i skrzyżowania ze światłami oznaczają zwykle sznur pojazdów. W takich sytuacjach jadę w miarę możliwości ostrożnie środkiem lub bokiem i jakoś powoli idzie.

W końcu autostrada. Nużąca jest ta końcówka trasy. Jadę spacerowo 120-130 km/h. Nogi często na dodatkowych podnóżkach, które świetnie sprawdziły się podczas całej trasy. Pogoda dobra mimo zapowiedzi burzowych ulew. Dopiero na obwodnicy trójmiasta załamanie pogody. Robi się dość chłodno i lekko deszczowo. Około 21h dojeżdżam jednak suchy do garażu Wink.

Stan licznika: 39 346,7 km.

Długość trasy: 5363,5 km.

Średnie spalanie (kolanka mam teraz nie zdławione, model T z ’96 z 45C00 miał w połowie zaślepione gumowe kolanka wlotowe filtrów powietrza w celu zmniejszenia głośności na dolocie, usunąłem ten feler): 5,03l/100km (szczegóły w załączniku z kosztami).

Ilość zużytego oleju (na całej trasie): około 1,20l.

Trasa (podział mniej więcej etapami):

ETAP I

ETAP II

ETAP III

Dni podróży (kilometrówka orientacyjna):

1 dzień (sobota 23.06) – Gdynia – Bełchatów – 430km – 5h
2 dzień (niedziela 24.06) – Bełchatów – Norymberga – 750km – 12h
3 dzień – Norynberga – Grenoble (60km przed) – 800km – 12h
4 dzień – Grenoble – Frejus – 350 km – 8h
5 dzień (sobota 30.06) – Antheor (Agay) – Verona (100 km za) – 650km – 16h
6 dzień Verona – Punat – 300 km – 6h
7 dzień (czwartek 05.07) – Stara Baska – Bełchatów – 1100 km – 18h
8 dzień (piątek 06.07) – Bełchatów – Gdynia – 430 km – 6h

Orientacyjny koszt (żarcie z PL, ubezpieczenie, żarcie na miejscu, paliwo, autostrady, noclegi): około 3000 zł (tyle wyszło, gdy wszystko zeszło z kart i dokładnie policzyłem).

I to by było na tyle. Gdyby ktoś był jeszcze czegoś ciekawy to to niech śle pytania na maila. 🙂

Dla wygody czytelników galeria fotek “all in one”.