Pogoda nadal sprzyja motocyklistą! Postanowiliśmy wykorzystać dobrą aurę i w piątek przed południem wyruszyliśmy do naszej tajnej bazy w okolicach Dziemian. 😉
Trasa wiodła nieco inaczej niż zazwyczaj, skorzystaliśmy bowiem z rad kolegi Jaqb Csb (Adventure Trójmiasto), który zarekomendował nam szlak biegnący północną stroną drogi krajowej nr 20.
Panie i Panowie! Coś fajnego zaczyna dziać się w Trójmieście!
Najpierw był chyba FB, potem pojawił się Messenger, a może było odwrotnie – któż to wie… i tak doszło do powstania Adventure Trójmiasto, czyli grupy motocyklowych zapaleńców, dla których prawdziwa przygoda na dwóch kółkach zaczyna się wtedy, gdy kończy się asfalt. 😉
Błoto wciąga! Ta stara prawda ludowa w przypadku jazdy na motocyklu ma dwa oblicza. Pierwsze zupełnie bezpośrednie – tu każdy wie o co chodzi. Jeśli wjedziesz (zwłaszcza nieumiejętnie) ciężkim sprzętem w błoto to zapadniesz się nawet aż po sety! A gdy w końcu uda się uwolnić maszynę z potrzasku, to efekt będzie taki jak na zdjęciu poniżej. 😉
Drugie oblicze zabaw z błotem jest trudniejsze do wyjaśnienia. Komuś, kto nigdy nie próbował swoich sił na dużym motocyklu poza asfaltem i nie załapał bakcyla “enduro” trudno będzie zrozumieć, że na własne życzenie można pchać się ciężką maszyną w “teren”. Jednak to jest właśnie to coś, co niektórych z nas wciąga bardziej niż samo błoto, po którym zdarza się nam jechać. 😉
W ubiegły weekend mieliśmy przyjemność uczestniczyć w spotkaniu ADV KASZEBE. Organizatorem imprezy jest kolega Prochu, znany m. in. z forum.transalpclub.pl. Bazą imprezowo-noclegową był ośrodek “U Sochy” położony we wsi Ramleje.
Po tygodniu szutrowego szaleństwa na północnym wschodzie Polski wróciliśmy do Gdyni! Naszą główną inspiracją do odwiedzenia rejonów Suwalszczyzny oraz Mazur był ślad trasy 
.
TET, czyli Trans Euro Trail to projekt, który zrzesza motocyklistów z całej Europy. Na stronie internetowej Europe’s Dirt Road Adventure koordynatorzy z poszczególnych państw umieszczają traki ADV biegnące przez ich kraj. Wszystkie odcinki trasy łączą się ze sobą umożliwiając objechanie całej Europy unikając asfaltu!
Od czwartku do niedzieli mieliśmy przyjemność gościć niesamowitego, motocyklowego podróżnika. The Crazy Beard rozpoczął wyprawę 14 maja we Francji. W trasie jest już prawie cztery miesiące!
Zobaczcie zresztą sami o co chodzi. 😉
W tym roku długo nie było pewne, czy dotrzemy na najpiękniejszy festiwal muzyczny świata. Ale jednak udało się!
Urlop Marty stał pod dużym znakiem zapytania. Ostatecznie jednak okazało się, że może wziąć wolne w piątek jeżeli uda jej się zamknąć wszystkie tematy w pracy. Dobra nasza! Realne stało się wyruszenie do Kostrzyna w czwartek. 😉
W czwartek Marta pojechała do pracy motocyklem, a ja od rana czekałem w cuglach i gdy tylko okazało się, że jest już wolna ruszyłem z garażu.
Jeszcze tylko zdjąć blokadę…
…i wyruszamy w kierunku Kostrzyna. 😉
Nie chcę mi się… Nie chcę mi się pisać kolejnej relacji… Nie chcę mi się pisać, bo i tak wiem, że nie jestem w stanie oddać tego co przeżyliśmy przez ostatnie trzy tygodnie. Mogę napisać gdzie byliśmy, którędy jechaliśmy, kogo spotkaliśmy. Mogę pokazać zdjęcia z nami i naszymi maszynami na tle wspaniałych widoków. Mogę wrzucić filmy pokazujące z perspektywy motocykla pokonane przez nas drogi. Ale wiem, że nie potrafię – choć bardzo bym chciał – podzielić się tym co czuliśmy i myśleliśmy będąc w trasie. Tego niestety nie da się zrobić…
Poniedziałek, 9 lipca 2018 r.
Około 24 godziny temu definitywnie zakończyliśmy kolejną wyprawę. Siedzę przed komputerem wpatrując się w jego ekran. Przeglądam setki zrobionych zdjęć szukając natchnienia… Od czego zacząć tą opowieść? Silnik mojego wiernego V-Strom’a zdążył już dawno ostygnąć, a ja nadal mam pustkę w głowie. Nie mam nawet pomysłu na dobry tytuł…
Takie tam spotkanie na albańskich szutrach. 🙂
Wtorek, 26 czerwca 2018
Jadę sobie albańskimi szutrami, a tu nagle na moście dwóch takich przystojniaków z fajnymi motórami i do tego w koszulkach z VX’em. 😀
W tym tygodniu mieliśmy przyjemność i zaszczyt gościć parę motocyklowych podróżników. Odwiedzili nas Komša i Gorica, nasi przyjaciele z Serbii.
Z Komšą i jego żoną pierwszy raz spotkałem się w 2016 r., kiedy to poznaliśmy się na jednej z serbskich dróg. My (Yasiek, Czoper i ja) wracaliśmy z Albanii, a Komša ze swoją ekipą z południa Serbii.
